به گزارش مجله شنایا، موفقیت‌های ناهید کیانی در سطح اول تکواندوی جهان حالا فقط یک مدال المپیک کم دارد تا او را به مهم‌ترین تکواندوکار زن ایران در همه ادوار تبدیل کند.
از آغاز دومین فصل سال ۲۰۲۳ و مصادف با بهار ۱۴۰۲ دوران باشکوه او فرا رسید و بذرهایی که او طی سال‌ها کاشت و با بیم و امید، آن را آب داد و مراقبت کرد، اکنون محصولی باشکوه برای او به ارمغان آورده است.
طلای مسابقات قهرمانی جهان، طلای آسیا، برنز گرندپری و طلای دانشجویان جهان که در فاصله زمانی نزدیکی نسبت به هم اتفاق افتاده است حاکی از این است که برای ناهید کیانی، چیزی به نام شانس وجود ندارد؛ بلکه هر چه هست استقامت است و تلاش برای پیش رفتن.
اگر بنا بر ناامیدی و رها کردن بود، ناهید باید بارها و بارها از سطح اول تکواندو خارج می‌شد. پس از ناکامی مکزیک و حواشی موجود، همه چیز برای افت او مهیا بود؛ اما او ادامه مبارزه را برگزید.
ناهید اکنون در موقعیتی قرار گرفته که دیگر نمی‌توان موفقیت‌های خود را سینوسی دانست. او طی ماه‌های اخیر مقتدرانه در اوج بوده است و این، در آستانه بازی‌های آسیایی هانگژو و همچنین در فاصله یک سال تا المپیک پاریس بهتر خبر ممکن است.
با این سطح از انگیزه، اعتمادبه‌نفس و تجربه، او می‌رود تا در هانگژو دومین مدالش از بازی‌های آسیایی را کسب کند و این بار بر خلاف جاکارتا که برنز را بر گردن آویخت، طلا برای او در دسترس و قابل‌پیش‌بینی است.
از سوی دیگر، المپیک پاریس یک میدان رویایی برای اوست. او زمانی به مجله شنایا گفته بود که به حضور در المپیک فکر نمی‌کند؛ بلکه فکر و ذکرش مدال المپیک است. این گفته را زمانی بر زبان آورده بود که از موفقیت‌های امروزش خبری نبود؛ اما آن قدرت درونی از یک خیزش عظیم خبر می‌داد.
با این همه، او باید در آرامش به مسیر خود ادامه دهد. پس از سیل موفقیت‌های پیاپی، این آسیب بالقوه وجود دارد که افزایش انتظارات از او، بر روند فنی‌اش اثر منفی بگذارد و این، موضوعی است که هم ناهید و هم مربیانش باید آن را جدی بگیرند.
ناهید گرچه با عبور از موفقیت‌ها و ناکامی‌ها، امروز از نظر روانی قدرتمندتر از هر زمان دیگری است؛ اما همچنان نیازمند پشتیبانی، دلسوزی، حمایت حکیمانه و مشاوره عقلانی است.
